معرفی ورزش اسکیت فدراسیون اسکیت اسکیت هاکی اسکیت سرعت اسکیت اگرسیو اسکیت نمایشی فدراسیون اسکی واسنوبرد پاتیناز امادگی جسمانی و ایروبیک دوچرخه سواری کوه نوردی پرواز اتومبیلرانی وموتورسواری

ورزش اینلاین اسکیت (inline skate) از زمانی ناشناخته حدود سال ۱۹۸۰ آغاز شد و تا به امروز با رشد قابل ملاحظه ای ادامه داشته است. بطوریکه سازمان بین المللی ورزش برآورد نموده که این ورزش از سال ۱۹۹۱ حدود ۵۱۲ درصد رشد داشته و اکنون یکی از بیست ورزش مطرح دنیا محسوب میشود . لوئیس لگرانج در سال ۱۸۴۹ یک جفت اینلاین اسکیت ساخت تا در اپرای فرانسوی lepropheteنمایش اسکیت روی یخ را شبیه سازی کند . این اولین باری بود که اینلاین اسکیت به طور موفقیت آمیز مورد استفاده قرارگرفت . اما چون این وسیله دور زدن و ترمز گرفتن نداشت به عنوان یک اختراع علمی یاوسیله کاربردی به حساب نیامد . تا اینکه در اوایل دهه ۱۹۸۰ در Minnesota  یک گروه از بازیکنان هاکی روی یخ از این وسیله همراه با کفشی از جنس پوسته سخت و چرخهای جدید از  املاح آلی اسید کاربنیک ساختند که می توانستند از آن برای  تمرین در خارج از فصل استفاده کنند . در حال حاضر این ورزش بسیار توسعه یافته و ورزشکاران و عامه مردم از این وسیله به سادگی استفاده می نمایند.

ریشه نامگذاری این ورزش :

در قدیم این ورزش را  رولربلیدینگ و اینلاین اسکیت می نامیدند و در واقع این نام از شرکت رولر بلید واقع در شهر مینیاپولیس، به عنوان یکی از مهمترین تولید کنندگان ابزارهای ورزشی اسکیت ریشه گرفته شده بود . اما اینلاین اسکیتها  طی چند سال اخیر بسیار متنوع شده و بسیاری از شرکتها در بازار آن وارد شده اند . در همین ارتباط سازمان اینلاین رولربلید اسکیت در سال ۱۹۹۱ به سازمان بین المللی اینلاین اسکیت تغییر نام داد و از آن به بعد این ورزش به اینلاین اسکیتینگ مشهور شد.

اجزای اسکیت :

۱- چکمه          ۲- سیستم بستها          ۳- آستر          ۴- کفی          ۵- فریم          

۶- چرخها          ۷- توپی چرخ          ۸- بلبرینگ ها          ۹- سیستم راکر

اسکیت نمایشی (figure skating)

این رشته یکی از گسترده ترین شاخه های اسکیت است که میتوان هنر موسیقی و بازیگری در آن دخالت دارند. این رشته اسکیت بازهایی با تعادل خوب ، قدرت بدنی بالا ، دقیق و هنرمند می خواهد. تماشاچیان حرکات این اسکیت بازان را با دقت و ظرافت خاصی تماشا می کنند. 

شاخه های مختلف رشته نمایشی :

فیگور

انفرادی

برنامه دو نفره

رقص

اسکیت سرعت(Speed skating)

اکثر اسکیت های سرعت دارای ۵ چرخ هستند و فقط در صورتی ۴ چرخ دارند که یا اسکیت باز دارای پای کوچکی باشد و یا بخواهد وزن اسکیت را کاهش دهد. همچنین چرخها دارای قطری بین ۷۶ تا ۸۲ میلیمتر یا بیشتر هستند. چکمه ها ساق کوتاهی دارند . و ترجیحاً از مواد سبک وزن مانند یک ماده ترموپلاستیک با قابلیت شکل گیری که بتوانند قالب پا را بگیرند ساخته می شوند و کسانی به این رشته رو می آورند که علاقمند به حرکات سرعتی و استقامتی هستند.

اسکیت اگرسیو (Aggressive skating)

این رشته مخصوص افرادی است که می خواهند هیجانی اسکیت کنند.

تاریخچه: اسکیت اگرسیو به صورت کلی در دهه ۸۰ میلادی شکل گرفت و از اولین و قدیمی­ترین اسکیترهای این سبک می­توان آرلو آیزنبرگ را نام برد. این رشته در آمریکا و کشورهای اروپایی به مرور شکل گرفت و به شکل امروزی در آمد.

قهرمانان ایران و جهان: این رشته سال­ها توسط عده­ای از جوانان ایرانی تمرین می­شد اما به صورت رسمی تقریبا ۴ سالی می­شود که افراد زیادی وارد آن شده­اند و تیم ملی ایران در دو دوره­ی آسیایی تایلند و ماکائو شرکت کرد. از لحاظ توان و تکنیکی اسکیترهای ایران بسیار پیشرفت کرده­اند و به طور کلی از تیم ملی سالهای گدشته بسیار حرفه­ای تر شده­اند. از قهرمانان این رشته در ایران می توان به داریو، شایان نجاتی، اردشیر قوانلوپور، شروین نجاتی، حسین سهرابی و ... اشاره کرد.

در دنیا اسکیترهای بسیاری وجود دارند که می­توان نام قهرمان را بر آنان گذاشت ولی معمولا آن­هایی که اسپانسرهای بزرگی دارند معروف­ترند. می­توان کسانی را یافت که بسیار قوی­تر عمل می­کنند اما نامشان زیاد شنیده نمی­شود. از اسکیترهای فوق ستاره­ی دنیا می­توان اشاره کرد به: کریس هفی، برایان آراگون، بیلی اونیل، موردا، الکس بروسکو، مونتری لیوینگستون، فرانکی مورالس، چز سندز، اریک بیلی، ویل گوردن، برایان شیما، جولیان باه، جف استاک ول، ماتیاس سیلهان، جروساک تسورن، دره پاول و ...

نوع و سبک مسابقات: اگرسیو معمولا در ۳ رشته­ی اصلی و یک رشته­ی فرعی دارای مسابقات می­باشد که به این صورت می­باشد:

پارک (در اسکیت پارک برگزار می­شود، در دو راند یک دقیقه­ای، از تمامی وسایل استفاده می­شود)

بست تریک (بر روی یک وسیله برگزار می­شود و تکنیکی­ترین و سخت­ترین حرکت نفر اول را مشخص می­کند)

ورت (در هف پایپ برگزار می­شود، در دو راند یک دقیقه­ای)

بیگ ایر (بر روی فان باکس برگزار می­شود و بلندترین پرش­ها نفرات اول تا سوم را مشخص می­کند)

سبک­های این رشته: سبک­های این رشته در واقع همان­هایی هستند که در مورد مسابقات بیان شد اما قسمتی نیز هم در مسابقات هم در کلا تمرینات این رشته وجود دارد که استریت نامیده می­شود و ورزشکاران بر روی ریل­ها یا لژهای خیابان­ها به اجرای تکنیک می­پردازند.

کفش­ها (اسکیت­ها): در این سبک اسکیت، اسکیت­ها باید بسیار مقاوم بوده و چرخ­ها نسبت به رشته­های دیگر کوچکتر می­باشد. فاصله دو چرخ وسط بیشتر بوده و در رشته­ی ورت از۴ چرخ استفاده می­شود چون بازیکن به سرعت و تعادل بالا نیاز دارد اما در سایر سبک­ها به جای چرخ­های وسط از آنتی راکر­ها استفاده می­شود.

مساحت استاندارد اسکیت پارک: معمولا اسکیت پارک­ها را در ابعاد گوناگون می­سازند و بستگی به وسایلی که قرار است قرار داده شود دارد.

وسایل استاندارد یک اسکت پارک: وسایل زیادی می­توان در اسکیت پارک قرار داد و در ضمن می­توان هر وسیله را تغیراتی داد مثلا ریلی را با زاویه بسیار زیاد یا بسیار کم در شیبی قرار داد. در کل وسایل اسکیت پارک شامل ریل­ها در شیب یا بر روی زمین و غیره، باکس، کوارتر پایپ، هف پایپ، فان باکس و پرمید، رمپ، بار و ... می­باشد

لوازم ایمنی لازم: پرو اسکیترها (اسکیترهای حرفه­ای) از لوازم کم استفاده یا حتی بدون لوازم تمرین می­کنند اما در کل برای سر از هلمت مخصوص رشته­های اکستریم، مچ­بند، آرنج­بند، زانو­بند استفاده می­شود اما باید توجه کرد که لوازم ایمنی اگرسیو از لوازم ایمنی رایج در اسکیت، بزرگتر و مقاوم­تر و حتی با طراحی متفاوت­تری ساخته می­شود. همچنین شلوارک­هایی طراحی شده است که از قسمت­هایی نظیر استخوان دنبالچه، بیضه­ها و ماهیچه­های ران محافظت می­کنند.

شرکت­های مطرح در ساخت لوازم اسکیت اگرسیو: در کل از شرکت­های سازنده اسکیت، فریم، چرخ و ... اسکیت اگرسیو می­توان از شرکت­های زیر نام برد:

USD – Razors – Remz – Deshi – Valo – Kizer – 4x4 – Rollerblade – Roces – Eulogy – Xsjado - Under cover  …

اسکیت پارک­های تهران و ایران: در تهران غیر از زمین­هایی که رسیدگی نشد یا به عمد تخریب شد (مثلا پیست تابان در رسالت یا اسکیت پارکی که خود اسکیترها داخل یک استخر در شهرک آپادانا ساخته بودند)، باشگاه انقلاب، پیست اسکیت شتاب در گیشا، و در شهرک صدرا زمین­هایی برای این رشته ساخته شده است.  زمین­هایی نیز احتمالا در پارک آب و آتش و ورزشگاه آزادی ساخته خواهد شد.

در استان­های دیگر می­توان از زمین­های اسکیت تبریز، مشهد، کاشان، قم، یزد، اصفهان و کیش نام برد.

بهترین اسکیت پارک­های دنیا: معمولا کشورها و اسپانسرهای این رشته همواره به دنبال آن بوده­اند که زمین­های پیچیده­تر و فانتزی­تری طراحی کنند و در این زمینه می­توان به اسکیت پارک­های موجود در آمریکا، آلمان، فرانسه، هلند و ... اشاره کرد.

پیست های تمرینی و مسابقه ای : معمولا به دلیل آن که این رشته به همراه رشته ی اسکیت برد در کشورهای دیگر جا افتاده است ، زمین های بسیاری در اختیار اسکیترها قرار می گیرد ؛ عده ای پیچیده نیست و بعضی بسیار پیچیده است و مسابقات بزرگ در زمین های پیچیده برگزار می شود و در مواقعی مانند مسابقه ی ماکائو یا مسابقات وینتر کلش، زمینی برای مسابقه طراحی و ساخته می شود و بعد از مسابقه تغییر شکل یا به طور کلی تخریب می شود!

پوشش مخصوص: این سبک اسکیت دارای پوشش یا فرم خاص نمی­باشد و حتی در مسابقات رسمی نیز شرکت کنندگان با لباس­های انتخابی خود شرکت می­کنند . معمولا از لباس­هایی که گشادتر هستند استفاده می­شود زیرا اسکیتر نیاز به آزادی تمامی نقاط بدن خود دارد تا بتواند بیشترین میزان تعادل و هماهنگی بدن را داشته باشد.

جنس وسایل اسکیت پارک : معمولا از چوب ، بتن و آهن استفاده می­شود . در بعضی از اسکیت پارک­ها نیز از پارکت استفاده می­شود.

اسکیت هاکی ( Hockey Skating):  این رشته در سالهای اخیر بین ورزشکاران متداول شده و بسیاری از تولید کنندگان اسکیت ترجیح می دهند که بیشتر چرخهای هاکی تولید . این رشته به صورت تیمی انجام می شود و ورزشکار روی اسکیت هاکی همراه با چوب و توپ و تجهیزات ایمنی کامل به هاکی می پردازد . این نوع اسکیت ها دارای چرخهایی با قطر ۷۰ تا ۷۲ میلیمتر هستند که باعث پائین آوردن مرکز ثقل می شود و هر چقدر که مهارت یک هاکی باز بیشتر می شود توصیه می شود تا از چرخهای بزرگتری استفاده نماید.

فری استایل ( Free style skateing) : این رشته یکی از جدیدترین رشته های اسکیت است که با موانع انجام می شود.

رشته اسکیت برد ( board skating) : این رشته زیر شاخه اسکیت اینلاین محسوب نمیشود اما یکی از رشته های اسکیت است که با تخته انجام میشود این تخته نسبتاً بلند و پهن است که در قسمت زیر آن چهار چرخ قرار داده شده است ;دو چرخ در قسمت عقب و دو چرخ در قسمت جلو بنابراین اسکیت برد باز براحتی میتواند بر روی آن قرار بگیرد و تعادل خود را حفظ کند و این رشته  مانند اسکیت اگرسیو رشته پر هیجانی محسوب میشود و بیشتر در اسکیت پارک از آن استفاده می شود.

رشته ورزشی پارکور

پارکور ( Parkour) یا هنر جابجایی ، ( به فرانسوی: L'art du déplacement) یا " شهرنوردی " یا راه نوین برای تعامل با محیط اطراف فقط با استفاده از توانایی‌های انسان است . داوید بل، بنیان‌گذار پارکور در فرانسهمی‌گوید : جنبه فیزیکی پارکور، غلبه‌کردن بر تمامی موانع پیش روست ، درست مانند این‌که در شرایط اضطراری گیر کرده باشید . پارکور فقط صرف حرکات نیست ، بلکه مجموعه‌ای هدفمند و دارای فلسفه خاص خویشاست. هدف پارکور ، رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین ، روان‌ترین و مستقیم‌ترین و مناسب‌ترین مسیر است که می‌تواند شامل دویدن ، پریدن ، بالا رفتن و خزیدن باشد . « کارایی » یکی از مهم ترین مشخصه‌های پارکور است ، و به این معنی است که لازم نیست حرکات سریع‌ترین باشند ، بلکه باید مستقیم‌ترین و با صرف انرژی کمتری انجام شوند و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند.

به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند « تراسور » گفته می‌شود.

تاریخچه پارکور:

پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته است ، وجود داشته‌است . انسان‌ها به طور طبیعی گستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می‌آورند . از آن گذشته ، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند ، اما بزرگتر ها هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می‌کنیم ، آن ویژگی را از دست می‌دهیم.

 افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن فعالیت نموده اند ( از جمله عیاران کاغذباز )

پارکور به معنای خاص آن ، توسط ریموند بل( Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنامبود پایه‌گذاری شد . او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای « تعقیب و فرار » بودند . این فعالیت‌ها ، سرانجام توسط فرزندش داوید بل ( David Belle) بصورت مدوّن درآمد . داوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام « پارکور » را بر آن نهاد. او و دوستانش ، از جمله سباستیان فوکان ( SebastienFoucan) که مشهورترین آن‌هاست ، با آموزش‌های ریموند بل این ورزش را از ترکیب ورزش‌های مختلفی مانند ژیمناستیکو با هدف کمک‌کردن به دیگران در مواقع اضطراری، در حاشیه پاریسبه وجود آوردند.

پارکور در ایران :

اولین نشانه از حضور پارکور به صورت حرفه‌ای در ایران، حضور "امیرحسین ایمانی" و" کوشا فتحی‌نژاد" در مستند سال"۲۰۰۳لندن بپر" (به انگلیسی: Jump London) بود . هدف این فیلم نشان دادن گسترش پارکور در دنیا بود، برای همین منظور از گروه‌های مطرح و فعال پارکور در دنیا تقاضای همکاری نمودند و گروه irPkکه بعدا به « رها» تغییر نام داد نیز در این پروژه همکاری کرد. در آن زمان(۱۷ سپتامبر ۲۰۰۴) گروه اینترنتی « Parkour_Iran» توسط گروه   « irPk» تشکیل شد که با وجود غیرفعال بودن هنوز دارای بیشترین عضو در بین گروه‌های پارکور است.

با گسترده شدن پارکور در ایران و احساس نیاز به آموزش حرفه‌ای تر، امیرحسین ایمانی در تابستان سال ۲۰۰۴ برای آموزش دیدن زیر نظر یکی از موفق ترین گروه‌های پارکور دنیا به لندن سفر نمود . و سایت « www.urbanfreeflow.ir» از تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۰۴ با اجازه آن گروه شروع به کار نمود .

در پاییز همان سال که این گروه به "رها" تغییر نام داد و اولین دوره کلاس‌های پارکور با هدف انتقال تجربه‌هایشان در مجتمع ورزشی شهید چمران ( بولینگ عبدو ) برگزار کردند و وب‌گاه       « www.parkour.ir» نیز آغاز به فعالیت نمود . توجه رسانه‌ها با اجرای نقش دو نفر از اعضای گروه رها (( احسان دادفر و آرمان خاشعی )) در کلیپی به نام کبوتر (تابستان ۱۳۸۴) ،  تولید فیلمی کوتاه برای جشنواره پلیس ، مصاحبه با نشریات مختلف ( مانند ۴۰چراغ وTeenager) و خبرگزاری AscosiatedPressو شرکت در نمایشگاه بین المللی ورزش ۲۰۰۸ ... به این ورزش بیشتر شده و علاقه‌مندان بسیاری شروع به تمرین کرده‌اند . همچنین گروه "رها" برای آشنا شدن مخاطبان با این ورزش به دعوت رییس کمیته ایروبیک حرفه‌ای و مهارتی در مراسم افتتاحیه اولین دوره مسابقه ایروبیک حرفه‌ای کشور ( ۲۵ آبان ۱۳۸۵ ) در ورزشگاه شهید چمران به ایفای نقش پرداختند.

به مرور زمان گروه‌های دیگری در سطح ایران شروع به فعالیت نمودند که می‌توان به گروه‌های" شفق" ،" بن هدز" ،" فراز"و"مرسیجامپ" ،"W.L.C"و"کلوز" و" سون" اشاره نمود که گروه "شفق" اولین همایش پارکور در تهران با حضور اکثر علاقه‌مندان به این رشته را در تابستان ۸۷ برگزار کرد. اولین دوره مربیگری توجیهی پارکور در بهار ۱۳۸۸ توسط فدراسیون آمادگی جسمانی و ایروبیک ایران به مدرسی خانم زینب دمیرچی برگزار گردید.

فلسفه پارکور:

پارکور یک رشته ورزشی است، اما فلسفه‌ای با ارزش‌های خاص خود و برای آگاهی از توانایی‌های خویشتن، مبارزه علیه خود و پرورش جسم و روح دارد. پارکور گذشته از یک ورزش و هنر، یک شیوهزندگی کردن و یک فلسفه روزانه‌است.

یکی از فلسفه‌های این ورزش، اتکا به توانایی‌های جسمی و ذهنی افراد برای کمک کردن به کسانی است که در شرایط خاصی قرار دارند. به همین دلیل است که در این ورزش خبری از مسابقه و رده‌بندی ورزشکاران و غیره نیست، زیرا هر کسی تنها برای خودش و نه برای اثبات برتری خود، تمرین می‌نماید .

بسیاری پس از آشنایی با پارکور، اصول آن را در زندگی خود نیز به کار می‌گیرند. هنر پشت سر گذاشتن موانع، با به چالش کشیدن فیزیکی و جسمی خود باعث می‌شود که با موقعیت‌های زندگی روزانه آسان‌تر کنار بیاییم. وقتی که یک مانع یا به عبارتی وضعیتی دشوار در زندگی ما پدیدار شود، یک تراسور همانگونه که در پارکور یاد گرفته است ، سریع و کارا بر آن غلبه می‌کند و بدون تغییر مسیر به راه خود ادامه می‌دهد.

جدا از حرفه‌ای شدن در حرکات، قسمت اصلی آموزش و تمرین صحیح پارکور، توانایی غلبه بر ترس و استفاده از آن در زندگی است . چرا که ابتدا باید بتوان بر ذهن و تفکر خود چیره شد تا توانایی حرفه‌ای شدن در پارکور در ما بوجود آید. کسانی که پارکور تمرین نمی‌کنند معمولا درباره این موضوعات نشنیده یا ندیده‌اند؛ در صورتی که به گفته بنیان‌گذار این هنر، «فلسفه» جزء درونی پارکور است.

پارکور چه چیزی نیست؟

پارکور حرکات آکروباتیک، بدل کاری، رقص، حرکات احمقانه بدون توجه به عواقب آن و پرش‌های بلند بدون دلیل نیست. هم چنین پارکور «حرکت‌های دلخواه» نیست بلکه مجموعه‌ای از حرکات از پیش تعریف شده و هدفمند است.

در پارکور خبری از مسابقه نیست. یک کمپیناز یکم ماه مهسال ۲۰۰۷توسط وبگاه رسمی پارکوربرای حفاظت از پارکور و فلسفه آن در مقابل مسابقه و رقابت آغاز شده‌است. اعضای این کمپین اعتقاد دارند که «مسابقه» افراد را تحریک می‌کند که با دیگران برای رضایت تماشاگران یا اثبات برتری‌های خود و یا احیانا سودهای مالی مبارزه کنند؛ در حالی که در پارکور، افراد در کنار یکدیگر و فقط برای خودشان تمرین می‌کنند. پس پارکور نمی‌تواند تبدیل به یک رشته مسابقه‌ای شود، مگر آن که اساس وجودی آن یعنی «پرورش خود» نادیده گرفته شود.

تفاوت" دو آزاد" و" پارکور":

دو آزاد(به انگلیسی: Freerunning) در ابتدا معادل انگلیسی واژه پارکور بود، اما اکنون خود به عنوان شاخه‌ای مستقل از ورزش شناخته می‌شود. دو آزاد در مقایسه با پارکور دارای حرکاتی با جزئیات بیشتر است. حرکات دو آزاد مانند چرخش‌ها و گردش‌ها برای خلاقانه‌تر شدن، زیبایی و جذاب شدن ورزش است.

هدف پارکور رسیدن سریع و کارا و در مسیری مستقیم است، در حالی که دو آزاد هنر حرکت کردن در محیط اطراف، به هر صورت دلخواه و در مسیر دلخواه است.

دوندگان آزاد حرکاتی را تمرین کرده و به کار می‌گیرند که لزوماً برای غلبه کردن بر موانع انجام نمی‌شود. مهم‌ترین عنصر در دو آزاد، هارمونی بین دونده و مانع است و حرکات باید بدیع، زیبا و خلاقانه باشد.

حرکات پایه :

قابل توجه‌است که برای بسیاری از این حرکت‌ها در فارسی نیز از کلمه انگلیسی آن استفاده می‌شود هم چنین تمامی این حرکت‌ها به صورت فقط یک تکنیک خاص نیستند بلکه زیر مجموعه یک تکنیک می‌باشند که در شرایط متفاوت اجرا می‌شوند.

" هربرت"در دانشگاه«reims»استاد تربیت بدنی شد و سیستمی منظم طراحی نمود که سه هدف اصلی داشت:
۱- پرورش نیروی روحی از راه تقویت عزم ، اراده ، شهامت ، خونسردی و مقاومت.

۲- پرورش اخلاق از راه تقویت حس نوع دوستی ، نیکوکاری ، همراهی ،شرافت و درستکاری .

۳- پرورش قوای جسمانی از راه تقویت عضلات و تنفس صحیح .

وسایل و تجهیزات:

پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و تراسورها معمولا لباس‌های ورزشی یا معمولی سبک و راحت می‌پوشند . تنها چیزی که توصیه شده‌است یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده می نمایند . برخی نیز از دستکش‌های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده می‌کنند که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسورها می‌شود.

اسنیک برد(Snake board)

اسنیک برد یکی از رشته های نو پای ورزشی مورد علاقه کودکانو نوجوانان و جوانان است که شباهتها و در عین حال تفاوتهایی با اسکیت برد دارد به تعبیری می توان گفت : معادل ورزش اسنوبرد (Snow board)در تابستان است . این رشته دو تخته صاف به هم پیوسته دارد که زیر هر یک چرخ مجزا وجود دارد که اسنیک برد باز فقط با تمرین و تمرکز می تواند روی آن قرار گیرد. 

اسکای رانر(Sky Runner)

این اصطلاح اولین بار در دهه هفتاد میلادی به اشخاصی داده شد که از قله اورست بالا می رفتند.

اما در دهه ۹۰ ، ورزشی با این نام شکل گرفت که به این صورت بود که افرادی با وسایل کوهنوردی یا با هلیکوپتر بالای کوهها رفته و بعد بدون تجهیزات از کوه پایین می آمدند با این تفاوت که طول مسیر را می دویدند و از موانع می پریدند . در ابتدای قرن بیست و یکم و بعد از پیدایش دستگاه پاورایزر (PowerSkip)واژه اسکای رانر به این افراد هم اختصاص یافت .

پاورایزر(Poweriser)

این دستگاه که با نامهای تجاری پاورایزر (Powerise/Poweriser)اسکای رانر (SkyRunner) ، فلای جامپ(Fly jump)، پاور اسکیپ(Power Skip)، پاوراسترایدر (Powerstrider)، فلای بوست (Fly boost) ، ایرترکر (Air Trekker)و ... به بازار عرضه شده است ، ابتدا در اواسط دهه ۸۰ میلادی توسط چند دانشجوی آمریکایی برای افرادی که مشکل حرکتی در قسمت های پا داشتند طراحی و ساخته شد و در اوایل دهه ۹۰ میلادی ارتش آمریکا با ارتقاء سیستم آن که در ابتدا فقط چند لولا و فنرهای کششی ساده بوده با استفاده از جکهای هیدرولیکی آن را تقویت کرد تا سربازان بتوانند از آن برای پیاده روی های طولانی مدت استفاده نمایند .

در اواخر قرن بیستم ، در سال ۱۹۹۹ فردی به نام"الکساندر بوئک Boeck"آلمانی این دستگاه را با فنری از جنس پشم شیشه طراحی نمود و نام "پاور اسکیپ"را روی آن گذاشت . در حال حاضر فقط دو شرکت انحصار تولید و فروش این دستگاه را دارند که یکی از آنها کره ای و دیگری آلمانی می باشد و بقیه شرکتها آن را با تغییر نام تولید و عرضه می نمایند .

الکساندر بوئک Alexander Boeckاهل آلمان است و دستگاه را در ۳۱ جولای ۲۰۰۳ با نام "Power Skip"در آمریکا ثبت نمود .

آخرین طراحی در سال ۲۰۰۷ انجام شده و به جای زانو بند یا محافظ زانوی فلزی از تسمه ضخیمی استفاده شده است و وزن دستگاه بخاطر استفاده از فیبر کربن بجای آلومینیم ازkg5/7برای هر پا به g750/2برای هر پا کاهش پیدا کرده که متعاقباً قیمت خیلی زیادی هم دارد.

دستگاه های Poweriserدر سه سایز مختلف ساخته شده اند :

۱-   نوع"PR"یا "Power Runner"که ابعاد (۵/۳۷×۲۹× ۹۱) سانتی متر است(برای بزرگسالان)

۲-   نوع"Adult"که در ابعاد(۲۱×۵/۱۷× ۶۵ )سانتی متر (برای نوجوانان).

۳-   نوع"Kid"که در ابعاد کوچکتر از ۲ نوع بالا و قابل تغییر ساخته شده است .

دستگاه های "PR"برای دویدن و پرش هایی تا ارتفاع ۲ متر ساخته شده اند که البته ارتفاع پرش به وزن و توانایی فرد و همچنین به نوع اسپرینگ (Spring)یا نوار ارتجائی دارد.

در حال حاضر سه نوع اسپرینگ وجود دارد که اولین آنها پاور اسکیپ می باشد این نوار در محاسبات آزمایشگاهیی دیرتر از انواع دیگر ترک خورده یا می شکندو فشار پتانسیل بیشتری را برای پریدن بوجود می آورد . طبق آزمایشات با این نوع اسپرینگ در وزن تعیین شده می توان بین ( ۵/۳ تا ۴ ) متر پرید.

نوع دوم اسپرینگ های پاورایزر است که در شرایط قبلی حداکثر تا ارتفاع ( ۵/۲ ) متر پرش دارد.

و نوع سوم پاور استریدر که حداکثر تا ارتفاع ( ۵/۱ تا ۲ ) متر و این نوع اسپرینگ فقط برای دویدن و انرژی سوزی استفاه می شود.

وزن بندی اسپرینگ ها

وضعیت پاور اسکیپ در ایران :

این ورزش از سال ۱۳۸۶ وارد ایران شده که یک شرکت انحصار فروش پاور اسکیپ و پاورایزر را دارد و دیگران به صورت آزاد آن را وارد نموده اند .

زمین مورد نیاز این دستگاه هر کجا می تواند باشد فقط به شرط صاف بودن . برای یادگیری حرکات نمایشی نیاز به سالنی با امکانات وسایل ژیمیناستیک است مانند تشک ایمنی و...